கிறுக்கன்

மாலை நேரமது.. மங்கள வண்ணம் பூசி வானம் ஜொலித்தது... மல்லிகை மலர்ந்து... மகரந்தம் வெடித்து.. காற்றெங்கும் மனம் வீசிடவே.. சுவாசத்தில் சிலிர்த்தது உயிர்.. சிந்தை முழுதும் சந்தோஷம் சற்று அதிகமாகவே  இருந்த தருணம்.. சிதறிய மணிகளின் . . . சங்கீத ஒளியாய் . . சிறிது தொலைவில் ஏதோ ஒன்று என் கவனத்தை ஈர்க்க . . புத்தம் புது  மலரொன்று , புன்னகை பூத்தபடி . . . நடை பயில நான் கண்டேன் . . மின்னலிடை அதன் வெள்ளி கீறல்கள் கண்ணை பறிக்க . . மலரல்ல , மங்கை என உணர்ந்து கொண்டேன் . . . தென்றலென தவழ்ந்தவளை தாண்டி நான் போகையிலே . . . அவள் கேசம் வருடி . . தேகம் தீண்டிய காற்று . . . என் நெஞ்சை நெருடிச்  சென்றது . . முதன் முதலாய் துணை ஒன்றை நாடி. . . என் இதய்ம் அவளோடு நின்றது . .. .. மறுமுறை உன்னை காணவே . . என் விழியும் என்னை கெஞ்சவே . . ஒருமுறை உன்னை காணும்  ஏக்கத்தில் . . . அனுதினம் மாலையில் , அந்தி சாயும் வேளையில் . . . நான் இங்கு காத்திருக்க . . . பெண் பூவே நீ எங்கே பூத்திருகிறாய் . . . ???